ÖLÜSEVERLİK (NEKROFİLİ)

İnsanların güvenlik, sevgi gibi bazı temel ihtiyaçları vardır. Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisindeki kendini gerçekleştirme ihtiyacı da bunlardan biridir. Yıkıcılık eğilimi ise kişinin kendini gerçekleştirmede başarılı olamamasının bir sonucu olarak ortaya çıkmaktadır. İnsanda biyolojik olarak saldırganlık eğilimi olduğunu biliyoruz. Buna ek olarak kişinin tahrip ederek öldürmekten zevk aldığı ölüseverlik olarak adlandırılan bir başka saldırganlık eğilimi daha vardır (Fırıncıoğulları, 2015).

Aslında nekrofili, genel bir kategori olan parafilinin içinde yer almaktadır. Parafili sapkın cinsel ilgi ve davranışları, cinsel normların abartılı hallerini, anormal cinsel saplantıları veya takıntıları içeren geniş bir kategoridir.  Elbette ki cinsellikte normal ve sapkın davranışları tanımlamak kolay değildir. Fakat nekrofilinin zihinsel bir bozukluk olarak görülmesindeki temel neden yasadışı olmasıdır (Kumar vd., 2019).

Nekrofili aslında birçok farklı tanıma sahiptir. Bunlar arasında en yaygın olarak bilinen tanım, ölü bedenle cinsel ilişkiye girmekten zevk alma şeklinde yapılan tanımdır (Aggrawal, 2009). Fakat biz bu yazımızda daha çok nekrofiliyi Eric Fromm’un yaptığı tanım üzerinden inceleyeceğiz.

Eric Fromm; nekrofili diğer bir deyişle ölüseverlikten bahsederken bu kavramı yıkmaya, ölüme ve öldürmeye yönelme olarak tanımlamıştır. Ölüsever insanlar aslında küçük bir azınlıktadır fakat bu kişilerin oldukça tehlikeli olduklarını unutmamak gerekir. Çünkü Fromm’a göre bu kişiler içi nefretle dolu, ırkçı, savaşa ve kan dökmeye eğilimli yıkım yanlısı kişilerdir (Fromm, 1995). Ölüseverlikten bahsederken Adolf Hitler’den de bahsetmemiz gerekir. Hitler’in ölüsever bir kişi olduğunu gösteren çeşitli durumlar vardır. Bunlardan ilki ölüsever kişinin kişisel inancına göre geçmiş kutsaldır. Bu nedenle de bu kişilere göre yapılan herhangi bir köklü değişiklik doğal düzene karşı işlenen bir suç olarak değerlendirilmektedir. Hitler’in devrimcilere olan kini de bu duruma bir örnek olarak gösterilebilir. İkincisi ölüsever kişilerin bir şeylere zarar verme eğilimi taşımalarıdır. Buna en iyi örnek ise Hitler’in Viyana’yı yıkma arzusudur. Üçüncü durum ise ölüsever kişilerin cesetlere, mezarlıklara ya da kokuşan nesnelere yakın bulunma arzusu taşımalarıdır. Hitler ile ilgili bir hikayede Hitler’in çürümüş bir askerin başında uzun bir süre kaldığı anlatılmaktadır.

Kaynakça

Aggrawal, A. (2009). A new classification of necrophilia. Journal of Forensic and Legal Medicine, 16(6), 316–320. https://doi.org/10.1016/j.jflm.2008.12.023

Fırıncıoğulları, S. (2015). Gerçekleşen bir kötülük: Üst sınıflardaki yıkıcılık eğilimi ve topluluk narsisizmi. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi (52), 197-206. https://dergipark.org.tr/tr/pub/abuhsbd/issue/32946/366104

Fromm, E. (1995). İnsandaki yıkıcılığın kökenleri. Say Yayınları.  

Kumar, P., Rathee, S., & Gupta, R. (2019). Necrophilia: An understanding. The International Journal of  Indian Psychol, 7(2), 607-616.